Peki bizim duyarsizligimiz? Metrodaki insanlar dönüp dönüp anne cocuga kimi zaman merakli kimi zaman kinayan gözlerle baktilar.Bu yetmezmis gibi birisi "Sizin cocugunuzu cekmek zorunda miyiz?" diye bagirdi.Annesi cocugunun otistik oldugunu anlatmaya calisirken beriki "Hasta cocuk hasta" dedi.Yanlarina giderek "Hasta degil benim cocugum gerizekali degil" diye bagiran anneyi sakinlestirmeye calistim.Ancak yanimdaki hanim "Hamilesiniz cocuk size vurur falan uzak durun"demez mi? "Ben onlarla calisiyorum hicbirsey yapmaz"gibi sacma sapan seyler cikti agzimdan. Anne de cocuk da duydu bunlari tabi. Ben iyi birsey yapayim istemistim oysa. Minikle biraz "Cok sicak degil mi?" diye konusmaya calistim.Annesi montunun fermuarini acti ve su verdi minige. Susar gibi oldu.Yanimdaki Hanim tekrar "Konusulmasindan hoslanmiyormus Annesi diyor" dedi.Nerden ciktin kadin! Ne yapacagimi bilemez halde anne ogulun mucadelesine sessiz destekte bulunmaya calistim.Önlerinde dimdik durdum cocuk benle gözgöze gelince gülümsedim. Sonra indim ama aklim orda kaldi.Yüregim sıkışık...
Bu 15 dakikalik deneyim bilincsizligimizi,tahammulsuzlugumuzu,cehaletimizi yüzüme vurdu tekrar tekrar .Be Adam o kadina ve cocuga mi yetiyor gücün? Be kadin sana mı kaldi benim hamileligim?Hamileyken hemcinsini koru, otistik cocugu olani yerle bir et! Sevgili ikiyüzlü yurttaslar...O kadar akraba evliliginin oldugu ülkede, bir o kadar yetersiz beslenen bebegin oldugu ülkede, ailede veya mahallede hic mi engelli cocuk yok? Otizmin tabi ki de bunlarla ilgisi yok. Ama farkli davranislara aliskin oldugunuz halde neden küçümseyerek bakiyorsunuz ey insanlar?
0 yorum:
Yorum Gönder