Restorana girdik, kucağımda oğlum. "Aa bak bebek" dedi babası henüz 4-5 yaşlarında olan dünya şekeri oğluna. Diğer cocuk "Kac yasında ?" diye sordu. "Cok küçük daha 3 aylık yani bir yasında bile değil" dedim. Baba bana baktı ve "Cok çabuk büyüyorlar.İste sizinki de böyle bir hıyar olacak" diye oğlunu gösterdi. Şaşkınlığımı atamamışken digeri gelip bacağıma bir tane vurdu. Baktım aile orali olmuyor, "Merhaba deme bicimi bu galiba"dedim. Umarsizca "Evet öyle" dedi birisi. Sonra babanın oğluna küfürleri , argo konuşmalariyla hikaye devam etti.
Düşündüm. Neredeyse her gün okulda zorbalığa maruz kalan cocukların aileleriyle görüşüyorum.
Zorbalık önlenebilir birşey. Önce cocuğa, anne baba saygı duyacak , ona vurmayacak ona isimler takmayacak küfür etmeyecek hatta baskalarına vurmasına küfür etmesine izin vermeyecek,sonra o cocuk zaten kendine saygı duyulduğunu hissedip digerlerine de o saygıyı gösterecek.
Her cocuk kendisine saygı duyulmasını hak eder.
Hiç bir cocuk hıyar değildir efendim.
Benim oğlum da eminim bir hıyar olmayacak.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Nasıl yaa? Yazık valla, anne baba olmak kolay iş değil ama bu kadar da olmaz ki?
YanıtlaSilAnne babalık lisansa tabi olsun. En azından birileri ruhsal olarak bir çocuk yetiştirebilir diye rapor filan versinler.