Benim Çocuğum Seninkini Döver

Eskiden " Benim babam seninkini döver!" vardı çocukların ağzında.Hatırlarsanız "Bu bir hayranlık belirtisidir efendim" diyerek normalize edilirdi bu uzmanlar ! tarafından. Ay babaya hayran ne güzel...Babanın gücü dayak atabilme becerisi üzerinden sınanırken,dayak atan babayla gurur duyma hali bir hayranlik belirtisi olarak kabul görüyor.Ne oldu sahiden bu babam dövercilere?Artık pek kalmadı öyle diyen çocuklar etrafta sanki.
Bence şöyle oldu.O benim babam döver vurur kırar nesli baba dayağıyla büyüyen nesildi.Sonra onlar baba oldular.Baktılar bu dünya artık çocuk odaklı bir dünya.Çocuk ne derse o...Çocuk dünyanın hakimi olmalıdır.Cocuk ne isterse yapılmalıdır. E tabii bu arada özel okullara gönderilmeli, alışveriş merkezlerine götürülmeli, her istediği de alınmalıdır.hatta alınmalı alınmalı alınmalıdır.. Alınmak gücenmek yok ama!Sizin olmadı diye onun da mı olmasın bir oda dolu oyuncağı?Siz ezildiniz o ezilmesin efendim.Ezilmesin ama ezsin.Babasi kul köle olduğu cocuğuna kimsenin zarar vermesini ister mı?Kendi yediği dayakları oğlunun baskasından yemesini ister mi?Evde antrenmanlar baslar bu düşünceyle.Vur oğlum!Hadi cocuğum!Sana tükürürse sen de sacını cek tekme at!Ezdirme sakin kendini! Hahahah bizim oğlan var ya, okulda arkadasinı bir haslamis!
Ah Babasi ah...Baban seni dövdü ve çok büyük zarar verdi sana.Sen sakin çocuğunu dovme bu doğru birsey bravo ama çocuğunu da baban gibi dayakci yetistirirsen yarin da soyle diyeceksin: Benim cocuğum seninkini döver hatta beni de döver! O zaman vay haline!