Anne babalar çocukları için en iyisini ister. Çocuklarının iyiliği mutluluğu için çabalarlar. Onlara daha iyi bir gelecek sunabilmektir tek dertleri, bunun için çalışırlar. Hatta çoğu zaman okur ,araştırır
en doğrusunu bulmaya çalışırlar. Anne babalık serüveninde en can yakıcı olansa onların hastalandığını görmektir. Bir baba bana “ Babalık iyi de, çocuk keşke grip bile olmasa...Yüreğim dayanmıyor” demişti. Böyle zor bir şey çocuğunun sıkıntıda olduğunu görmek ancak çaresiz kalmak...
İşte bazı anne babalar var ki onlar daha çok çalışıp çabalamak, araştırıp soruşturmak zorundadırlar. Onlar sanki daha çok anne babalık yapmaları için görevlendirilmiştir.
Onlar anne babalığın ötesinde bir şeyi başarmaktadırlar. Çocuğunun canı yanarken dişini sıkan anne babadır onlar. Onlar için araştırıp soruşturmak demek sabahlara kadar internet başında farklı dillerde hastalık adı taramak, kapı kapı doktor gezmektir. Onlar için çocuğu için en iyiyi istemek demek, en iyi, en doğru doktora, sağlık kurumuna gidebilmek demektir. Onlar çocukları için giyeceği giysiyi , gideceği okulu seçmekten çok daha önemli tıbbi kararların altına elleri titreyerek imza atan anne babalardır. Onlar çocuklarının dünyayı görüp göremeyeceğini, yürüyüp yürüyemeyeceğini, kulaklarının duyup duyamayacağını diğer kaygılı anne babalarla birlikte doktorun elindeki bir listeden duyan anne babalardır. Depresyona girseler, birbirlerinden kopsalar, boşansalar, kendilerini işe güce vermiş gibi dursalar da onların aklı da kalbi de bebeklerinin sağlığına takılmıştır. Onlar “Neden benim çocuğum?” diye soramadan çocuğunun derdine derman olmaya çalışan hasta çocukların anne babaları. Onlar elleri yanakları öpülesi, sevilesi, en çok ilgiyi sevgiyi desteği hak eden has anne babalar...
0 yorum:
Yorum Gönder